پیچ و رولپلاک

شرکت کار در ارتفاع تهران

 داربست:

  سختاری است موقتی، که برای ایجاد یک یا چند جایگاه کار به منظور حفظ و نگهداری کارگران 

اجزاء داربست:

پایه، کفشک، تیر، دستک، اتصالات یا بست ها، راه دسترسی، کف پوش سکو، پاخور، تیر میانی حفاظتی، تیر بالایی حفاظتی، بالشتک، صفحه پایه

بالشتک:

صفحه ای است که از جنس چوب، فلز و یا بتن که برای گسترش بار وارده از لوله پایه یا کفشک به زمین مورد استفاده قرار می گیرد.

راه دسترسی:

برای رسیدن ایمن عامل کار در ارتفاع کار به تزار مربوطه مورد استفاده قرار می گیرد.

مهار:

قطعه ای است که بصورت مایل وافقعی در ترازهای مختلف بر روی داربست نصب گردیده و به عنوان باربر عمل می کند.

بادبند:

قطعه ای است که در طول عرض یا ارتفاع (عمودی یامورب) برای جلوگیری از حرکت جانبی در داربست نصب می گردد.

بالابر سیار:

ماشین سیاری است که برای انتقال افراد برای کار در ارتفاع، از داخل سکو (محفظه ایمن) استفاده می شود با این دید که افراد می توانند در یک موقعیت دسترسی خاص به داخل سکو سوار یا پیاده شوند و به دو گروه اصلی زیر تقسیم می شوند.

گروه الف: بالابر سیاری که تصویر عمودی مرکز ثقل بار همواره داخل خط واژگونی است.

گروه ب: بالابر سیاری که تصویر عمودی مرکز ثقل بار ممکن است خارج از خط واژگونی باشد.

وبر اساس نوع حرکت به سه گروه زیر تقسیم می شوند:

نوع اول: بالابرسیاری که حرکت آن فقط در موقعیت ترافیکی  مجاز می باشد.

نوع دوم: بالابر سیاری که در زمان بالا بودن سکو می تواند حرکت نماید و بالابر از مکانی بر روی شاسی کنترل می شود.

نوع سوم: بالابر سیاری که در زمان بالا بودن سکو می تواند حرکت نماید و بالابر از درون سکو کنترل می شود.

ضریب ایمنی:

نسبتی است که از تقسیم حداکثر نیروی وارده به سازه که می تواند سازه در برابر شکست یا تخریب مقاومت نموده به نیروی وارده ناشی در زمان بهره برداری که به همان عضو وارد می گردد. این ضریب هرگز نباید کمتر از 4/2 باشد. (بر اساس استاندارد ANSI A92 و BSEN280)

حد بار کاری:

حداکثر باری است که توسط بخشی از تجهیزات در وضعیت مشخص شده توسط شرکت سازنده مجاز به بهره برداری و استفاده از دستگاه یا تجهیزات می باشد.

بار کاری ایمن (SWL):

حداکثر حمل بار در شرایط ایمن که برای بخشی از تجهیزات در وضعیت های مشخص در نظر گرفته می شود.

توجه1: تصاویر بعضی از مواد آیین نامه در ضمیمه پیوست می باشد.

توجه 2: کلیه واحدهای مورد استفاده در این آیین نامه بر اساس سیستم متریک می باشد.

فصل اول- الزامات عمومی

ماده 1- کارفرما مکلف است نسبت به شناسایی و ارزیابی مخاطرات و ایمن سازی محیط کار اقدام نماید.

ماده 2- کار فرما مکلف است با استفاده از سامانه های انجام ایمن کار در ارتفاع متناسب بانوع کار، ایمنی افرادی که در ارتفاع بیش از 1.2 متر نسبت به سطح مبنا مشمول کار می باشند، را تامین نماید.

(شکل های 54، 55، 67، 69 و 70)

ماده 3- کارفرما مکلف است نسبت به تهیه لوازم و تجهیزات استاندارد و متناسب با نوع کار در ارتفاع که دارای لوح شناسایی حاوی اطلاعات فنی بوده و در محل مناسبی از تجهیزات قابل رویت نصب شده است را اقدام و در اختیار کارگران قرار دهد.

ماده 4- کار فرما مکلف است در شرایط جوی نامساعد یا معیوب و ناقص بودن سازه و تجهیزات یا نقص در روش های ایمن کار در ارتفاع، از فعالیت کارگران شاغل در ارتفاع جلوگیری بعمل آورد.

ماده 5- با عنایت به ماده 88 قانون کار جمهوری اسلامی ایران، کلیه واردکنندگان، تولید کنندگان فروشندگان، عرضه کنندگان و بهره برداران از ابزارآلات، دستگاهها و تجهیزات مربوط به عملیات کار در ارتفاع مکلف به رعایت استاندارد تولید و موارد ایمنی و حفاظتی فوق الذکر می باشند.

ماده 6-  نردبان اجزاء داربست، تجهیزات کار با طناب و سایر تجهیزات و دستگاههای کار در ارتفاع باید قبل از هر بار استفاده توسط عامل کار در ارتفاع بازدید شده و در صورت فرسوده یا معیوب بودن، موضوع را به کارفرما یا نماینده وی گزارش نماید.

ماده 7- کارفرما مکلف است پس از اطلاع از فرسوده و معیوب بودن لوازم و تجهیزات کار در ارتفاع با برچسب «خطرناک است- استفاده نشود» آنها را از دسترس کارگران خارج و پس از تعمیر شدن، تایید توسط شخص ذیصلاح مجددا به محل کار منتقل نماید. (شکل 9)

ماده 8- انجام کلیه امور نصب، راه اندازی، بهره برداری، سرویس، تعمیر و نگهداری تجهیزات دستگاه و ماشین آلات کار در ارتفاع باید مطابق با دستورالعمل شرکت سازنده صورت پذیرد.

ماده 9- کلیه متعلقات داربست، نردبان، تجهیزات، ابزار ووسایل کار در ارتفاع باید قبل از شروع و پس از اتمام کار توسط کارگران و در فواصل معین دوره

شماره های تماس

                              09122932056